Podsumowanie

Podsumowując, zrównoważone ubezpieczenia opierają się na przepisach prawa, które wyznaczają minimalne standardy wdrożenia kwestii ESG. Przepisy te mają szerokie oddziaływanie na rynek ubezpieczeniowy, ponieważ dotyczą wszystkich aspektów działalności jego uczestników. Dokładne poznanie tych regulacji oraz przeprowadzenie audytu organizacji w kontekście zgodności z przepisami ESG to niezbędny punkt wyjścia. Tylko wtedy możliwe będzie osiąganie bardziej ambitnych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, przewyższających minimalne wymogi prawne.

UNEP FI proponuje, aby zrównoważone ubezpieczenia uznać za strategię, której celem jest ograniczenie ryzyka, rozwój innowacyjnych rozwiązań, poprawa wyników biznesowych i przyczynienie się do zrównoważonego rozwoju środowiskowego, społecznego i ekonomicznego.

Zrównoważone ubezpieczenia dotyczą ESG (a nie wyłącznie E)

Zrównoważone ubezpieczenia uwzględniają kwestie ESG, czyli nie tylko środowisko [E], ale też kwestie społeczne [S] i ład korporacyjny [G]. Warto podkreślić ten element, ponieważ klienci nadal często skupiają się głównie na problematyce środowiskowej. Tymczasem w ramach S znajdują się ogromne i obarczone dużym ryzykiem obszary (np. własnych pracowników, czy też praw człowieka w łańcuch biznesowych), których dotyczą skomplikowane i zmieniające się regulacje (np. minimalne gwarancje w Taksonomii, dyrektywa ws. transparentności wynagrodzeń, ustawa o ochronie sygnalistów). Podobnie brak uwzględnienia G doprowadzi do tego, że wdrożenie E i S będzie niemożliwe albo co najmniej ryzykowne.

Prawo ustala minimum dla zrównoważonych ubezpieczeń, ale można wdrażać wyższe standardy

Absolutnym minimum są oczywiście powszechnie obowiązujące regulacje. Natomiast istnieją, również na rynku ubezpieczeniowym, spółki legitymujące się normami, certyfikatami lub wysokimi ratingami potwierdzającymi najwyższe standardy wdrożenia kwestii ESG do swojej działalności (np. certyfikat B Corp, normy ISO, uznane ratingi ESG).

Przykładem podejścia do zrównoważonych ubezpieczeń, które nie poprzestaje na samym wdrożeniu przepisów prawa jest także koncepcja Inicjatywy Finansowej Programu Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEP FI). UNEP FI proponuje, aby zrównoważone ubezpieczenia uznać za strategię, której celem jest ograniczenie ryzyka, rozwój innowacyjnych rozwiązań, poprawa wyników biznesowych i przyczynienie się do zrównoważonego rozwoju środowiskowego, społecznego i ekonomicznego. Ma ona m.in. dotyczyć wszystkich aktywności spółki, uwzględniać interakcję z interesariuszami oraz zakładać identyfikowanie, ocenianie, zarządzanie oraz monitorowanie ryzyka i możliwości dotyczących kwestii środowiskowych, społecznych i ładu korporacyjnego.

Jeśli chodzi o zakłady ubezpieczeń, to raportowanie zrównoważonego rozwoju obejmie wszystkie aspekty ich działalności: od zarządzania spółką, przez underwriting, produkt, sprzedaż, kanały dystrybucji po likwidację szkód, jak i informacje dotyczące pośredników oraz dostawców usług.

Zrównoważone ubezpieczenia wpływają na całość działalności organizacji

Wdrożenie przepisów prawa zrównoważonego rozwoju nie będzie dotyczyć jedynie wycinka biznesu, ale wszelkich jego aspektów. Co więcej, będzie skomplikowanym i czasochłonnym procesem, który nie skończy się na dopisaniu jednej dodatkowej procedury, o której po pewnym czasie wszyscy zapomną.

Przykładem jest raportowanie zrównoważonego rozwoju na podstawie CSRD oraz ESRS, które wymaga zebrania i analizy ogromnej ilości danych obejmujących cały zakres działalności jednostki raportującej. Raportowanie to dotyczy całego łańcucha wartości spółki, tj. pełnego zakresu działań, zasobów i relacji związanych z jej modelem biznesowym oraz środowiskiem zewnętrznym. Np. jeśli chodzi o zakłady ubezpieczeń obejmie wszystko od zarządzania spółką, przez underwriting, produkt, sprzedaż, kanały dystrybucji po likwidację szkód, jak i informacje dotyczące pośredników i dostawców usług.

prawo i zrównoważony rozwój dla ubezpieczeń

„Zrównoważone ubezpieczenia” to system, którego profesjonalni uczestnicy (zakłady ubezpieczeń, reasekuratorzy, pośrednicy i inne powiązane podmioty) uwzględniają kwestie zrównoważonego rozwoju (środowiskowe [E], społeczne [S] i ładu korporacyjnego [G]) w decyzjach dotyczących swojej działalności co najmniej w stopniu wymaganym przez prawo.

Masz pytania dotyczące zrównoważonych ubezpieczeń? Napisz do mnie!

Podobne wpisy

W polskim Internecie próżno szukać wyjaśnienia hasła „zrównoważone ubezpieczenia” (więcej informacji znajdziemy wpisując „sustainable insurance”). Tymczasem pojęcia „zrównoważone finanse” czy „zrównoważone inwestycje” są powszechnie znane i używane. Uważam, że korzystanie z analogicznego terminu w przypadku ubezpieczeń jest także uzasadnione (tym bardziej w dobie coraz większej ilości regulacji w tym zakresie). W związku z tym w dzisiejszym artykule postanowiłem wyjaśnić, czym są zrównoważone ubezpieczenia i w jakim znaczeniu można używać tego terminu.

Zrównoważone ubezpieczenia: propozycja definicji

Proponuję, aby rozumieć „zrównoważone ubezpieczenia” jako system, którego profesjonalni uczestnicy (zakłady ubezpieczeń, reasekuratorzy, pośrednicy i inne powiązane podmioty) uwzględniają kwestie zrównoważonego rozwoju (środowiskowe [E], społeczne [S] i ładu korporacyjnego [G]) w decyzjach dotyczących swojej działalności co najmniej w stopniu wymaganym przez prawo.

Przepisy prawa to podstawa zrównoważonych ubezpieczeń

Podstawą zrównoważonych ubezpieczeń w rozumieniu, które proponuję, są wyłącznie przepisy prawa. To one określają minimalny poziom wdrożenia kwestii ESG do procesu decyzyjnego i wpływają na uczestników rynku niezależnie od ich osobistych przekonań. W ten sposób definicja abstrahuje od kwestii ideologicznych.  

Na przykład, niezależnie od podejścia danego podmiotu do kwestii tzw. Zielonego ładu, istnieją przepisy prawa sankcjonujące tzw. greenwashing (pseudoekologiczny marketing). Przepisy te już znajdują się np. w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów, czy ustawie o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Niebawem zostaną też wprowadzone w kolejnych regulacjach na poziomie unijnym (np. dyrektywa ws. oświadczeń środowiskowych). Ich naruszenie może skutkować m. in. nałożeniem kar pieniężnych przez Prezesa UOKiK.